ΕΠΊΣΗΜΟ ΓΕΎΜΑ

Από εχθές ένιωθα ένα πολύ ζεστό και ξεσηκωτικό συναίσθημα μέσα μου. Και σήμερα ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στην ερώτηση της ημέρας, βρήκε την λέξη ακριβώς που το περιγράφει!

Ανεμελιά!


22 Δεκεμβρίου 2013 – Κέντρο Αθήνας



Είχα στο μυαλό μου να κάνω πολύ σύντομα μια κοπάνα. Και θα την κάνω οπωσδήποτε προτού κλείσουν τα σχολεία! Την έχω σχεδιάσει στο μυαλό μου και απλώς περιμένω την κατάλληλη ημέρα!

Εχθές όμως είχα μια ακόμα ιδέα για μια μικρή παρασπονδία. Ο αγαπημένος μου λείπει επαγγελματικό ταξίδι και έτσι το απόγευμα δεν είχαμε κάποιον λόγο να βιαστούμε να επιστρέψουμε στο σπίτι. Η παιδική χαρά σαν ιδέα δεν με ενθουσίασε. Ήθελα κάτι ξεχωριστό, κάτι ιδιαίτερο, κάτι που δεν κάνουμε συχνά και κάτι που είναι και λίγο “κακό”!

Τί καλύτερο λοιπόν από το να γευματίσουμε μαμά και κόρη!

Και γευματίσαμε! Με δόξα και τιμή! Επίσημα! Σε fast food εστιατόριο!

Το αρκουδάκι που αγοράσαμε μαζί με το φαγητό, οι πατάτες που φάγαμε, τα κοτοπουλάκια αλλά και ο χυμός! Κάθε τί, ήταν και μια μικρή έκπληξη για την Δώρα, μια μεγάλη χαρά! Το κινητό έμεινε στην τσάντα και δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία.

Σχεδόν 1,5 ώρα αποκλειστικής προσοχής.

1,5 ώρα να συζητάμε για όλα τα καταπληκτικά που κάνουν στο σχολείο.

1,5 ώρα να απολαμβάνω την παρέα της!

1,5 ώρα να μιλάει ασταμάτητα και να μου γελάει!

Αλλά και ένα ξεχωριστό τέταρτο που έγινε στα αλήθεια τλία!

Ένα τέταρτο που παίζαμε με τα αρκουδάκια μας.

Εγώ είχα τον δεινόσαυρο και η Δώρα τον Μίκυ!