Αναμνήσεις μιας Ολυμπιάδας...11 χρόνια μετά

Σαν σήμερα 11 χρόνια πριν...

ήμουν εκεί...

 και ζούσα αυτό...

...το οποίο "αυτό" δεν περιγράφεται με λόγια...

Μου είναι αδιανόητο ότι έχουν περάσει 11 χρόνια...

Οι αναμνήσεις είναι τόσο ζωντανές...

Βλέπω τώρα ξανά τις φωτογραφίες και σφίγγεται το στομάχι μου.

Πως φτάσαμε ως εδώ...;

Εζησα μια Αθήνα έτσι,

γεμάτη κόσμο και χρώμα...

Με zeppelin να αιωρούνται στον Αττικό Ουρανό...

Με πατουσάκια να σου δείχνουν το δρόμο...

Αχ μη μου το λες πως ένας λόγος που φτάσαμε εδώ είναι και αυτός.

Το ξέρω..

Η χώρα τους πλήρωσε πολύ ακριβά τους Ολυμπιακούς.

Μα εγώ δε θα πάψω ποτέ να αισθάνομαι απίστευτα τυχερή που έζησα αυτό το θαύμα.

Εθελόντρια στις τελετές έναρξης και λήξης το έζησα τόσο έντονα,όχι μόνο κατά τη διάρκεια των αγώνων,μα και τους μήνες προετοιμασίας που προηγήθηκαν.

Η απόλυτη οργάνωση τόσων ατόμων.

Η απόλυτη ευφορία που επικρατούσε.

Το πνεύμα ενότητας.

Είδα ένα ΟΑΚΑ μέσα σε δυο εβδομάδες να μεταμορφώνεται από αυτό...

Σε αυτό...

Εζησα τους Ελληνες στα καλύτερά τους.

Δε μιλάω για την Ελλάδα,μα για τους Ελληνες.

Μιλάω για τους εθελοντές κάθε ηλικίας που βρίσκονταν παντού,με πολύ κέφι, φιλότιμο και αίσθημα ευθύνης,περήφανοι για τη φιλοξενία που προσέφεραν.

Λυπάμαι απίστευτα που δε θα μπορέσω ποτέ να εξηγήσω στα παιδιά μου για το τί είμαστε ικανοί αν κάποιος μας οργανώσει σωστά...

Τουλάχιστον μπόρώ να τους συστήσω αξιόλογους ανθρώπους που γνώρισα τότε και είναι ακόμα στη ζωή μου.

Πιτσιρίκες που γνώρισα τότε 

και που τις έζησα να παντρεύονται,

να κάνουν παιδιά,

να σπουδάζουν να αποφοιτούν και να γίνονται γιατροί,
που εύχομαι να γνωρίσω και τα εγγόνια τους...

Ετσι έζησα εγώ αυτό τον μαγικό Αύγουστο πριν από 11 χρόνια και οι εμπειρίες που αποκόμισα ήταν μάθημα ζωής...

Remains of an Olympiad

by @ntonia